Bu haftanın şiiri Cumhuriyet Dönemi şairlerinden ve Türk şiirinin yenileşme hareketinin önemli isimlerinden Cahit Külebi’nin “Hikâye” adlı şiiridir. Külebi’nin Hikâye adlı şiiri, okuyanı üzerinde etki bırakan ve kolay kolay unutulmayacak naiflikte bir şiirdir. Aynı zamanda Cahit Külebi’nin en tanınmış şiiridir.

Cahit Külebi

1917 yılında Tokat’ta doğan Cahit Külebi, İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünden mezun olmuştur. Öğretmen okulunda okurken okul müdürü Fuat Köprülü’nün kendisine şiir yazdığı için kızacağını düşünerek Külebi mahlasını ilk kez kullanmaya başlamıştır. Erencan olan gerçek soyadını daha sonra Külebi olarak değiştirmiş ve tescil ettirmiştir.  Edebiyat öğretmenliği ve milli eğitim müfettişliği yapmıştır. 1973’te emekli olduktan sonra Türk Dil Kurumu’nda çalışmış ve kurumun genel yazmanı olmuştur. Şiirleri 21 dile çevrilen Cahit Külebi 20 haziran 1997 tarihinde Ankara’da vefat etmiştir.

Cahit Külebi özellikle 1940’lardan itibaren Türk şiirinde başlayan yenileşme hareketinin öncülerinden biri olmuştur.  Kendine özgü rahatlığı ve içten anlatımı ile halkın yaşamını, yurt, doğa ve insan sevgisini şiirlerine taşımıştır.

Hikâye

Senin dudakların pembe
Ellerin beyaz,
Al tut ellerimi bebek
Tut biraz!

Benim doğduğum köylerde
Ceviz ağaçları yoktu,
Ben bu yüzden serinliğe hasretim
Okşa biraz!

Benim doğduğum köylerde
Buğday tarlaları yoktu,
Dağıt saçlarını bebek
Savur biraz!

Benim doğduğum köyleri
Akşamları eşkıyalar basardı.
Ben bu yüzden yalnızlığı hiç sevmem
Konuş biraz!

Benim doğduğum köylerde
Kuzey rüzgârları eserdi,
Ve bu yüzden dudaklarım çatlaktır
Öp biraz!

Sen Türkiye gibi aydınlık ve güzelsin!
Benim doğduğum köyler de güzeldi,
Sen de anlat doğduğun yerleri,
Anlat biraz!

Cahit Külebi